Thursday, 22 March 2018

හිත් වේදනා අඩු නොවෙනා සැමදා.

ආදරය හිතීම ජිවිතේ ලොකුම වරදක්.
මම කලේ හෝ මට උනේ ඒක වෙන්න ඕන.
මම හිතන්නේ මට උනේ ඒකයි කියල.
ඔයා මට බැනල තිබුන මම දැක්කා.
කවදාහරි ඔයා මම ලියන දේ දකීවි.
මම වැරදි වෙන්න ඇති.
මම හිතන්නේ මම වැරදි කියල.
(මට හිතෙනවා මගේ හිතත් වැරදියි කියල)
මම අයේ ආදරේ කරන්නේ නැහැ.
මට මතක් වෙනවා සුරංගනා කතාවක් එක මිනිහෙක් ගැන
මට බනින්න ඇති වෙන්න වෙඉර කරන්න.
මාව ඩිලීට් කරලා විසිකරලා දමපු එක ගැන මට දුක්
වෙන්න අයිතියක් නැහැ. ඒවගේමයි අනේ ආදරේත් මාවෙත නාවානම්.
මට මෙහෙම වෙනවා මදි. එත් කමක් නැහැ.
මම හැමතැනම ඉන්නවා. ඒක එහම තමා.

මම හොඳින්ම දන්නවා වෙන කෙනෙකුගේ හිතේ තියෙන වේදනාව මටත් කාවද්දා ගන්න.
මට ඒක තේරෙනවා. මම අනිත් අතට ඔයාව විසිකලා නෙවේ එක මාර්ගයකින් අයින් කලා.
මම මෙහෙම සංසාරෙත් ඔයාට අනන්ත වද දීල ඇති.
අලුගොසුවෙකුට උනත් හෘද සාක්කියක් තියෙනවා. අලුගොසුවෙක් අපිට සක්කිලියෙක් වගේ පෙනුනත් හිතින් කොච්චර දුක් වෙනවා ඇතිද?
අලුගොසුවෙක් කවුරු ගැන දුක් වෙනවා ඇතිද? වේදනාවෙන් ඉන්නවා ඇතිද? අලුගෝසුවා තමන්ගේම හෘද සාක්කියේ වින්දවන්නෙක්.
සංසාරේ කොච්චර දිගද? මම හැමතැනම ඉන්නවා. කවදාහරි අපි හමුවේවි. මේ භවේ මම පරම හතුරා උනත්. අයේ කාලෙක මට එහෙම ඉන්න ඕන නැහැ.


No comments:

Post a Comment