Sunday 11 November 2018

always

මට ඔයාව ගොඩක් මතක් වෙනවා බබා. මම ඔයාට දුක් දෙන්න-
බැරි නිසා තමා අද දුරකට ගියේ. මම ඔයාට ආදරේ කලේ නැතිද?
මම ඉතින් මතක් කලා, ගොඩක්. අපි ගිය පාරවල් වල මම යනවා.
එත් මම ඊ ගිය කිසිම තැනකට යන්නේ නැහැ. මතකද ෆිල්ම් බැලුව,
දිය උයන ළඟ ඇවිද්ද, මතකද හැමදාම අපි හමු උන වෙන්විගිය ආර්කෙඩ් එක?
එම තැන්වල මම දැන් යන්නේවත් නැහැ. ඒවා හැමදාම මගේ මතකේ, අපේ ලස්සනම-
කාලයේ පුජනීය දේවල් විදියට තියේවි. අපි ආයෙත් අවිදිවී.
මතකද ඔයාගේ අතින් මට කවනවා? මමත් පොඩි එකෙක් වගේ කනවා.
මම මගේ මතක හැමදාම තියාගන්නම්. මම හැමදාම ආදරේ කරාවි, කරන්නම්.
ඉතින් මගේ ගැන දැන් මතකයක් නැතුව ඇති, මම දන්නවා කොච්චර අමාරු වෙන්න ඇතිද-
කොච්චර අඩන්න ඇතිද කියල. අමතක කරන්න සම්බන්දකම් හෝ තවත් හේතු තියෙන්නත් පුළුවන් බව මම නොදැන නෙවේ බබා.
 මට ඒවා නොදැනුනත් නෙවේ. මට ඔයාගේ දුක දැනෙනවා බබා.මට හැමදාම ඔයාගේ හැගීම් දැනුන. දැනෙනවා.
ඉතින් මේක මම අද ලියන්නේ ඔයා උදේ කෑමට එලියට එන්න ටිකකට ඉස්සරවෙලා.
මගේ බබා හොඳින් ඉන්න. තෙරුවන් සරණයි.

No comments:

Post a Comment